Małe Miasta

Już drugi rok poza domem, drugi na swoim i immunitetu po powrocie do B końca, wiosna numer dwa. Ciułam sobie swój garnuszek ale na zjazdach niezmiennie nie zamykaj mamo drzwi, bo późno będę. 

W mojej miejscowości, w krainie gdzie wychodzi się na pole, a nie na dwór, nie ma adresów, ani lokalizacji na Google maps. Za to są zapachy trunków w danych miejscach lub historie życia jak to ‘kiedyś chcieliśmy złapać krowę w środku miasta’ lub tam ‘gdzie tato rozwalił słoik’. Ej ej, nostalgia? Chyba nie. Profesor Zosia nie do końca miała rację.

To piękne miasto, w pięknej bieszczadzkiej siedzibie wciąż ma zgagę.

Nasz związek jest jak 20-letnie zgorzkniałe małżeństwo. Znamy swoje zapachy
i zwyczaje, rano pijemy tę samą kawę ale chemia wyszła, jak ojciec po gazetę. Jesteśmy wiązaniem wodorowym, słabym i wszystkim dobrze znanym. Na obiad jemy wykipiałą zupę z plotek i fantasmagorii, a wieczorem oglądamy zachód słońca z dwóch różnych gór. Jesteśmy totalnie niekompatybilni, jak najnowszy Wiedźmin i Windows98, a w trakcie rozmowy mamy instant syntax error.

Uważam, że my „ludzie z dziur” powinniśmy się trochę wspierać, a mam wrażenie, że totalnie nie wierzymy sobie nawzajem. Wciąż ciężko nam przełknąć fakt, że ktoś robi karierę w dużym mieście. I to nie jest przymiot jedynie mojej mieścinki, bo tak jest praktycznie wszędzie. A przecież nie jesteśmy miejscem, w którym się urodziliśmy. Tylko chodzącymi jednostkami, które w większości przez to, że pochodzą ze słabiej rozwijających się miast mają więcej ambicji i motywacji, żeby coś osiągnąć. Lokalny patriotyzm? Spoko. Ale mam już po kokardy tej zawiści wykierowanej w moich bliższych lub dalszych znajomych, którzy podobno "wyjechali i uderzyła im sodówka". Wyjechali, bo chcieli, a to może każdy.

Więc jeśli Ci źle, droga koleżanko czy kolego, to bez kwasu bardzo proszę. Neobusy nie są dla wybranych. Może postoisz w prawie czterogodzinnym korku na A4 ale w końcu dojedziesz tam, gdzie Twój zimny, mały, hobbici domek na wynajem. Buziaczki :*

PISAŁA DLA PAŃSTWA-J